Dla polskiego czytelnika jest to niepowtarzalna okazja zanurzenia się w ten wyjątkowy rozdział historii. Publikacja poświęcona postaci nestora wrocławskiej romanistyki, prof. Józefa Heisteina, składa się z trzech zasadniczych części. Pierwszą stanowi wywiad z Profesorem przeprowadzony przez redaktorki tomu i wzbogacony dokumentacją fotograficzną. Druga zawiera artykuły poświęcone Profesorowi i napisane przez jego współpracowników, przyjaciół, uczniów oraz uczonych, z którymi łączyły go naukowe relacje.

Anna Kuźnik, Beata Podleśny„Documentos espanoles. Recopilación para traductores y otros profesionales de lengua”

Nie tylko na polskim gruncie naukowym rozprawę należy uznać za wybitną, godną tłumaczeń na języki kongresowe i za podległą zwielokrotnionej lektury”. Opracowanie przyczynia się zarówno do poszerzenia znajomości cantautori, czyli włoskich „śpiewających autorów” w Polsce, jak i do zgłębienia trudnych, jeszcze bolesnych tematów w historii Italii. Są to przede wszystkim teksty piosenek estradowych, ale analizie poddano też np. Wyłania się z nich obraz złożony, zapewne niestereotypowy kraju, który może być dolce, to jest „słodki”, ale także cuchnąć okrucieństwem i hipokryzją. Dotyczy sposobów traktowania wybranych elementów werbalnych (tytułów, terminów nacechowanych kulturowo, stereotypowych zdań), jak również elementów niewerbalnych funeraria porto (takich jak typografia, godło państwowe, pieczęć).

• Autor dokonuje analizy i interpretacji tekstu, przedstawia hipotezy dotyczące czasu jego powstania i jego domniemanego autora.
• Studium Marleny Krupy poświęcone jest zagadnieniom języka poetyckiego jako narzędzia służącego do odzwierciedlania i przekazywania doświadczeń religijnych.
• Na kartach tej książki, napisanej ze znawstwem i swadą, ożywają kobiece postaci – obok znanych, jak Maria Antonina i pani Roland, wyłaniają się z cienia pierwsze francuskie wojujące feministki, jak Olympe de Gouges i Théroigne de Méricourt.
• Hrabstwo Roussillon zostało przyłączone do Aragonii w 1172 roku przez  hrabiego Barcelony i króla Aragonii Alfonsa II.
• Wybudowano zamek hrabiego, zachowały się tylko pozostałości w piwnicy niesostępne dla zwiedzających.

Trzecia część to bibliografia publikacji Józefa Heisteina.Profesor Józef Heistein jest osobistością, która na trwale wpisała się w panoramę polskiej romanistyki rozumianej w sposób szeroki. Jego dorobek naukowy dotyczy bowiem nie tylko literaturoznawstwa francuskiego, ale także – może przede wszystkim – włoskiego. Studium Marleny Krupy poświęcone jest zagadnieniom języka poetyckiego jako narzędzia służącego do odzwierciedlania i przekazywania doświadczeń religijnych. Przedmiotem badań jest liryczna twórczość hiszpańskiego mistyka doby renesansu, świętego Jana od Krzyża, a zwłaszcza jego wielki poemat mistyczny – Pieśń duchowa (Cántico espiritual).

Marcin Kurek„Oleander”

Dzieje współczesnych Włoch w twórczości Francesca Gucciniego…” i innych „śpiewających autorów””, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2012. Na stronie wydawnictwa Universitas, książkę Obywatelki można również zakupić w formie elektronicznej w pliku PDF. Dzielnica Saint Jean to historyczna część Perpignan pochodząca z X wieku. Spacerując w labiryncie uliczek  ze starymi domami z surowej cegły lub w ciepłej kolorystyce oraz natrafimy na małe placyki.

Zwroty podobne do "urna" z tłumaczeniami na hiszpański

Obszerne omówienie literatury hiszpańskiej wzbogacone zostało opiniami krytyków i historyków literatury oraz bibliografią, która poprowadzi zainteresowanych danym tematem ku innym źródłom zarówno w języku polskim, jak i hiszpańskim. Badacze literatury i kultury hiszpańskiej z pewnością docenią również obecność definicji i omówień przytaczanych terminów oraz uwzględnienie oryginalnej terminologii. Na uwagę zasługują także tablice chronologiczno-synchroniczne, przedstawiające fakty z dziejów literatury hiszpańskiej na tle ogólnych wydarzeń kulturowych, społecznych i politycznych w Hiszpanii, Polsce i na świecie. Beata Baczyńska ukazuje zarówno chronologiczne następstwo autorów i dzieł, jak i usytuowanie literatury na tle historyczno-kulturowym. Niewątpliwą zaletą książki jest podejście interdyscyplinarne i uwzględnienie perspektywy polskiego czytelnika. Autorka bierze pod uwagę także zainteresowania współczesnego odbiorcy literatury, zwraca bowiem uwagę na twórczość kobiet i hiszpańskich mniejszości.

Ewelina MarczakMiędzy słowami. Narratorskie komentarze do mowy postaci w Le Rouge et le Noir Stendhala”

Natomiast ojcem Rychezy (Ryksa śląska ) był książe Władysław Wygnaniec https://partamos.cl/ II. Czyli żeby było jaśniej król Aragonii Alfon II ożenił się z wnuczką księcia Władysława Wygnanńca II. Później to król Jakub I Zdobywca przez podział terytorium doprowadził do przyłączenia Roussillon i innych jeszcze hrabstw do terytoriów Królestwa Majorki .

Justyna Ziarkowska„Ucieczka do głębi. O surrealizmie w literaturze hiszpańskiej przed 1936”

Została zbudowana około 1368 roku ,przebudowywany za Ludwika XI . Obecnie mieści się w tam Muzeum Sztuki i Tradycji Katalońskiej Casa Peiral. Pierwsze piętro poświęcone jest historii miasta na przestrzeni różnych epok, a na drugim piętrze wystawy czasowe. Pisma Platona, Arystotelesa i Horacego w znacznym stopniu ukształtowały świadomość artystyczną oraz estetyczną doktrynę klasycyzmu francuskiego. Jej fundamentem była koncepcja mimesis, rozumiana jako imitacja natury i imitacja starożytnych. Powieść należała do najbardziej dynamicznie rozwijających się gatunków literackich w siedemnastowiecznej Francji.

Historia literatury hiszpańskiej to książka nie tylko dla specjalistów, lecz także dla wszystkich zainteresowanych tym kręgiem kulturowym. Czytelnicy z pewnością docenią analizy przeprowadzone z perspektywy współczesności – na tle epoki globalizacji – w tym omówienie wydarzeń i kontrowersji związanych z recepcją kultury hiszpańskiej w Polsce. Jedyna w Polsce książka o Objawieniach Maryjnych w Meksyku w 1531 r. Autor dokonuje analizy i interpretacji tekstu, przedstawia hipotezy dotyczące czasu jego powstania i jego domniemanego autora.

Elżbieta Skibińska, Jacek Rzeszotnik (red.)„Lem i tłumacze”

Autorka ukazuje, w jaki sposób poezja naśladuje przeżycia mistyczne i na czym polega swoista energia poematów, których celem jest przekazanie odbiorcy chociażby śladów tych głębokich doświadczeń. Książka ta przybliża czytelnikowi również twórczość świętego Jana od Krzyża. W Polsce stanowi ona głównie przedmiot badań teologicznych, tymczasem na całym świecie poświęcają jej swoje prace również liczni filologowie. Lem i tłumacze … należy do tego rodzaju prac, które pozostają w literaturoznawczym kanonie. Ma bowiem charakter monografii znacznie poszerzającej stan badań nad recepcją twórczości Stanisława Lema o jakże istotny wymiar komparatystyczny, który nie został dotychczas równie szeroko przedstawiony. Lem i tłumacze to wielogłosowy opis recepcji prozy jednego z najważniejszych polskich pisarzy, utrwalonych w różnogatunkowych świadectwach odbioru i ukazujący tę twórczość w szerokiej perspektywie międzynarodowej.

Była również jednym z niewielu gatunków nieposiadających wytyczonych w antyku reguł. Istnienie gatunku nieskodyfikowanego było anomalią, nasuwającą pytania o relacje pomiędzy doktryną a gatunkiem niepodlegającym jej ograniczeniom, o stosunek do imitacji i swobody twórczej. Maja PAWŁOWSKA, „Mimesis a teorie siedemnastowiecznej powieści francuskiej”, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011. Cmentarz- klasztor Saint-Jean, od czasu renowacji znany jako Campo Santo.

Zamieszcza także własny przekład Nican Mopohua z języka nahuatl na język polski. Ta naukowa propozycja translatorska jest pierwszą tego typu w polskiej literaturze przedmiotu. Adresatami książki są przede wszystkim (przyszli) tłumacze języka francuskiego oraz nauczyciele przekładu. Monografia dotyczy norm obowiązujących w przekładzie tekstów skonwencjonalizowanych, będących częstym przedmiotem tłumaczeń poświadczonych. Przedstawia z jednej strony normy preskryptywne, zawarte w publikacjach adresowanych do tłumaczy, oraz normy deskryptywne, określające pewien standard (w sensie ‘średniej’), który można odtworzyć na podstawie obserwacji regularnych wyborów tłumaczy. Wciąż nie do końca wyjaśniona natura wykrzykników (…) sprawia, że ich definicja pozostaje dotychczas przedmiotem dyskusji.